Er komt een vrouw mijn praktijk binnen. Wat onrustig en vermoeid. Ze gaat met een zucht zitten en begint meteen te praten. ‘Ik weet het niet meer, weet niet wat er met mij aan de hand is. Ik voel me zo leeg. Heb een lieve man, 2 prachtige kinderen. Woon echt op een pracht plek, goeie baan en toch is er iets, voel ik me leeg. Via mijn werk gesprekken gehad met een psycholoog, gaf me inzicht en toch blijf ik me zo leeg voelen’.
Tijdens de intake stuit ik niet op bijzonderheden. Het contact met haar ouders is goed. Haar vader is enigskind. Haar opa en oma waren lieve grootouders. Had ze goede herinneringen aan. Haar moeder is de middelste. Heeft een oudere broer en een jongere zus. Ook dit contact verloopt prima. Herinneringen aan haar opa heeft ze niet. Haar oma daarin tegen wel. Een gesloten vrouw, wel lief maar erg gesloten. Op de vraag of er miskramen of doodgeboren kinderen zijn binnen de familie is het antwoord nee. Op de vraag of er mensen zijn die jong zijn overleden, is het stil. Ik zie haar nadenken en er ontstaat een verdrietige blik in haar ogen. Ze denkt diep na en zegt dan; ‘Ja, toch wel. Ik geloof dat er een kind is overleden voor mijn moeder, dus tussen mijn moeder en haar oudere broer.
Ik besluit een opstelling met vloerankers (matjes) te gaan doen met deze vrouw. Te kijken waar dat lege gevoel voor staat. Zodra de matjes op de grond liggen zie ik duidelijk een lege plek tussen moeder en haar oudere broer. De vrouw haar matje is gericht op de lege plek. Iedereen kijkt dezelfde kant op maar zij niet, zij lijkt naar de lege plek, naar het verleden. Ik nodig haar uit om op haar plek te gaan staan. Zodra ze erop staat begint ze te huilen. Ze zegt; ‘dit mocht nooit gezien worden’. Ze voelt zich verbonden met de lege plek. Met dit kind wat er niet meer is. Ik nodig haar uit een matje uit te zoeken voor dit kind en hem een plek te geven naast zijn broer en haar moeder. Liefdevol legt ze het matje neer en geeft hiermee dit overleden kind een plek. De dynamiek binnen het gezin veranderd meteen en is voelbaar. Ik laat haar nog een aantal woorden uitspreken. Daarna draait ze zich om en kijkt richting de toekomst. Ze zegt; ‘nu voel ik me heel, zó is het goed’.
maart 2, 2023
0 reacties