Mijn werk is veelzijdig en verrassend. Soms heb je van die dagen dat het pareltjes zijn. Dan voel ik de intense liefde van het universum en onze dierbaren. Gisteren was zo’n dag. Via via werd deze jonge vrouw naar mij verwezen. Samen met haar moeder kwam ze uit het oosten van het land, verbleven hier om morgen terug te gaan naar huis. Of ik vandaag ruimte en tijd had want ze vertrokken morgen weer. Mijn intuïtie zei Ja, is belangrijk dus op mijn vrije dag haar toch laten komen. Ik zag een jonge vrouw in een rolstoel met weinig levensenergie, geen sprankeling te zien en zelfs communiceren ging haar moeilijk af.
Tijdens de intake zei haar moeder iets belangrijks tussen neus en lippen door. Deze jonge vrouw was samen geboren met haar tweelingszus. Een moeilijke en zware start. Beide hadden ze een naam gekregen maar na een dag kwamen de verpleging erachter dat ze de namen verwisseld hadden. In alle ijl snel de namen weer terug gedraaid. 17 dagen erna overleed haar zusje. Moe gestreden en kon en niet meer. Al gauw werd mij duidelijk dat het zusje in deze jonge vrouw zat, ze waren nog steeds bij elkaar. Verstrikt in elkaars naam en energie.
Ik besloot ontkoppeling toe te passen. Gaf ruimte aan haar zus en daar verscheen ze. Haar zus maakte duidelijk dat ze niet meer kon, niet meer de energie had en ruimte maakte voor haar om haar leven te leven; ‘leef alsjeblieft, je bent hier voor een reden, je hebt wat te doen hier op aarde’. Huilend en snikkend bracht ik deze boodschap over. Nog nooit kwam een ziel zo sterk door dat de tranen over mijn wangen liepen. Ik zei, het wordt tijd om afscheid te nemen. Via mij omhelsde ze haar zus. Tegelijk zeiden ze tegen elkaar; ‘je bent een kanjer’ en toen konden we haar zus naar het licht brengen. Daar werd ze in de rustkamers gelegd en kon ze eindelijk beginnen aan herstel. De jonge vrouw kon nu ook haar eigen naam uitspreken, erkenning geven aan wie ze daadwerkelijk is.
Toen ik uiteindelijk klaar was met de gehele sessie keek ik deze jonge vrouw aan en wat ik toen zag raakt me nu nog. Haar ogen hadden glans en ze kon moeiteloos tegen me praten. Haar moeder en haar hulphond zagen het ook, konden alleen maar naar haar kijken. Ze kan weer leven en straks zal haar zus naast haar staan, haar vanuit de lichtwereld ondersteunen. Gisteren is ze opnieuw geboren.
0 reacties